Het Canarische eiland Lanzarote heeft zijn naam te danken aan de Genuese zeeman Lanceloto Malocello, die het in de 14de eeuw bezocht. Na Tenerife en Gran Canaria is het het grootste eiland van het archipel in de Atlantische oceaan.
Bovenstaande foto: Zicht op El Golfo vanaf Timanfaya
Bovenstaande foto: Zicht op El Golfo vanaf Timanfaya
In het zuidwesten van het eiland ligt het >>Nationaal Park Timanfaya, resultaat van grote vulkaanuitbarstigen in de 18de en 19de eeuw en een van de belangrijkste toeristische trekpleisters. Het is sinds 1993 een UNESCO-biosfeerreservaat.
El Charco Verde (De Groene Plas) ligt in Timanfaya, bij El Golfo. De groene kleur is te danken aan een combinatie van zwavel en een soort algensoort van de soort Ruppia maritima, die in het water leeft. Het wordt ook wel El Charco de los Clicos genoemd vanwege een eetbare tweekleppig schelpdier die op het eiland clicos worden genoemd.
Arrecife
De hoofstad van Lanzarote is Arrecife. Haar geschiedenis gaat terug tot de tijd van de oorspronkelijke Berberse bewoners. Die noemden het 'Elguinaguaria', verwijzend naar het kustgebied van de huidige stad en haar eilandjes. Vanwege het continue gevaar van aanvallen vanaf zee en het gebrek aan regenwater kreeg het pas in 1847 de status van hoofdstad. De parochie van San Ginés Obispo (zie boven) is de belangrijkste tempel van de stad.
De stad heeft twee forten. Het bovenstaande Castillo de San José werd gebouwd tussen 1776 en 1779 als verdediging tegen aanvallen van piraten. Het was tevens een openbaar project om broodnodige werkgelegenheid te creëren in een tijd van hongersnood en armoede op het eiland. Daarom werd het in de volksmond ook wel het 'Hongersfort' (Fortaleza de Hambre) genoemd.
Tegenwoordig is er een museum van moderne kunst gehuisvest. Hierboven een uitzicht vanaf de restauratie.
Een ander fort in de stad is het zg Castillo de San Gabriel. Het werd in 1587 gebouwd op een eerder gebouwd op een eilandje dat het 'Eilandje van het verbrande' (Islote del Quemado) wordt genoemd. De naam is waarschijnlijk afkomstig van een brand die een houten constructie verwoestte tijdens een aanval van Turks-Algerijnse piraten in 1586. Het eilandje werd daarna met stenen muren ommuurd en de borstweringen werden verhoogd. Heden is er in het interieur een ethnologisch museum te bezichtigen.
Teguise
Tot 1847, het jaar waarin de residentie werd verplaatst naar Arrecife, was Teguise de hoofdstad van het eiland. Op het moment is het, na Arrecife, het dichtst bevolkte stadje van Lanzarote. In 2019 werd het uitgeroepen tot een van de mooiste stadjes van Spanje.
De Iglesia de Nuestra Señora de Guadalupe werd in de eerste helft van de vijftiende eeuw gebouwd in een eenvoudige constructie zonder ramen en met stenen zitplaatsen aan de muren. In de achttiende eeuw werd het na een aanval van piraten herbouwd met drie beuken. In 1909 brandde het opnieuw af en werd het opnieuw herbouwd.
Het klooster van San Francisco in Teguise, een voormalig Franciscaner klooster, werd gebouwd na 1534.
Het Castillo de Santa Bárbara is een fort gelegen aan de rand van de krater van de vulkaan Guanapay, op 1 km afstand van het historische centrum van de stad Teguise.
Tegen het einde van de 19e eeuw werd op de Canarische Eilanden een speciaal type meelmolen geïntroduceerd, genaamd naar de maker, Isidoro Ortega (1843-1913). Op de foto een voorbeeld daarvan in Teguise.
La Geria
In La Geria, een gebied op het eiland, kunnen vanwege een specifieke vruchtbaarheid in de vulkanische grond wijnstokken gedijen voor de wijnproductie, met name van de Malvasia-variëteit. Ze worden geplant in kegelvormige gaten in de lapilli, gerias genaamd, en beschermd door kleine droge stenen muurtjes in halve cirkels.
Ook fruitbomen, waaronder vijgenbomen, worden op die manier geplant. Door deze manier van planten, wortelen de planten gemakkelijker in de vruchtbare grond, terwijl de bovenste laag lapilli de verdamping vermindert. Bovendien beschermen de vorm van de gaten en de extra wand de gewassen tegen de droge wind uit het Afrikaanse continent.
Pasero in Timanfaya, installatie om vijgen te drogen
Las Grietas
Las Grietas is een natuurfenomeen van vulkanische scheuren, dat ligt op de helling van de vulkaan Montaña Blanca, op 600 m van hoogte. Ze strekken zich 20 m uit door een smalle gang van gestolde lava.
Deze geologische formaties ontstonden door afkoeling van lava na een vulkaanuitbarsting, vanwege het temperatuurverschil met het gesteente daaronder.
La Graciosa
Ten noorden van het eiland ligt La Graciosa. Dit eilandje van ongeveer 29 km2 wordt van Lanzarote gescheiden door een zeeëngte, die El Río (De rivier) wordt genoemd.
El Mirador del Río
Vanuit het Mirador del Río, een uitkijkpunt aan de noordkant van het eiland, kan het goed gezien worden. Het werd tussen 1971 en 1973 gebouwd naar een ontwerp ban de alom aanwezige kunstenaar César Manrique (1919-1992).
De bouwstijl is typerend: volledig geïntegreerd in de natuurlijke omgeving. Het is verborgen onder een stenen oppervlak en van buitenaf nauwelijks zichtbaar.
De bouwstijl is typerend: het maakt gebruik van vulkanisch gesteente en is volledig geïntegreerd in de natuurlijke omgeving. Van buitenaf is het nauwelijks zichtbaar.
Interieur van het bouwwerk, met een restaurant.
Vanuit het restaurant heeft men een prachtig uitzicht op La Graciosa.
Uitzicht naar het noordwesten.
La Fundación de César Manrique
Naast een gerenommeerd schilder en beeldhouwer is Manrqique (mede)verantwoordelijk voor diverse iconische architectuurprojecten, waaronder zijn voormalige huis in Tahiche, tegenwoordig een museum van zijn werk.
Het ligt midden in een lavastroom, veroorzaakt door de grote vulkaanuitbarstingen in de 19de eeuw. In het ontwerp werd gebruik gemaakt van vijf natuurlijke vulkanische bellen, die met elkaar verbonden zijn door tunnels die in de lava werden gegraven. De kunstenaar bewoonde het huis tussen 1968 en 1988.
De tuinen rondom het huis combineren fascinerende contrasten van vegetatie van fruitbomen en andere planten, zwarte lavagrond en vulkanische as. Eromheen is een kleurrijke muurschildering (zie foto).
In het interieur zijn diverse werken van de kunstenaar te bewonderen.
