Ses Salines, zoutwinning sinds Fenicische tijd


Het natuurpark Ses Salines, verdeeld over de Balearen eilanden Ibiza en Formentera, is sinds 2001 beschermd natuurgebied. Het gaat om een gebied van zoutmijnenvijvers van Formentera, oude kwelders in de gemeente Sant Josep de sa Talaia op Ibiza en de daartussenin gelegen zeestraat van Es Freus.


Het gebied representeert bijna alle ecosystemen op het eiland Ibiza, vooral die van de getijdenmoerassen. Er werden 210 vogelsoorten geregistreerd. Behalve flamingo's treft men er de ooievaar, de witte pot, de plevier en de meeuw van Audouin aan.


Andere opmerkelijke soorten zijn de pitiusa hagedis, endemisch voor deze eilanden en met verschillende ondersoorten op de kleinere eilandjes in de zeestraat, de witte sacoarat en de slaapmuis. Op in Formentera zijn verschillende soorten slakken en kevers endemisch.


De exploitatie van zout op Ibiza begon reeds in het Fenicische tijdperk, rond 600 v.C., en vormde daarna eeuwenlang de belangrijkste bron van rijkdom van het eiland. Ook Carthagers, Romeinen, moslims en christenen zouden er zout blijven produceren, in de oudheid een essentieel element voor conservatie van voedsel. De waarde van zout, 'het witte goud', wordt aangegeven doordat sommige culturen het zelfs als valuta gebruikten


Na de verovering van de Catalanen op de moslims in de 13de eeuw kwamen er grote technologische verbeteringen, die de zoutproductie aanzienlijk zou doen stijgen. Voorheen werd zout op natuurlijke wijze verkregen en verzameld in de marges van de twee grote vijvers die toen bestonden. Water drong een getijdenkanaal binnen en verdampte toen, waarbij het kostbare mineraal zich verzamelde. De Catalanen begonnen sluizen te installeren, creëerden nieuwe vijvers en verbeterden infrastructuren voor de aanleg van schepen. 

De Pitusia hagedis is endemisch op de eilanden.